معنی زرین گل در فرهنگ نامهای ایرانی

آنکه چون گلی زرین زیبا و درخشان است

معنی زرین گل در لغت نامه دهخدا

دهی از دهستان خدابنده لو است که در بخش قیدار شهرستان زنجان و هیجده هزارگزی جنوب خاوری قیدار واقع است و 516 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

معنی زرین گل در فرهنگ گویش مازندرانی

رودخانه ای است که از کوه های ابر، تخته زمین سرخان و کلب درویش.، رودخانه ای است که از کوه های ابر، تخته زمین سرخان و کلب درویش

معنی زرین گل - جستجوی لغت در جدول جو

زرین گل

فرهنگ نامهای ایرانی

زرین گل

لغت نامه دهخدا

زرین گل

فرهنگ گویش مازندرانی

شیرین گل

(دخترانه)

گل زیبا

فرهنگ نامهای ایرانی

زرین گیس

(دخترانه)

آنکه موهایی به رنگ طلا دارد، نام زنی در منظومه ویس و رامین

فرهنگ نامهای ایرانی

آذین گل

(دخترانه)

زینت گل، زیورگل، کنایه از زیبایی بسیار زیاد

فرهنگ نامهای ایرانی

آفرین گل

(دخترانه)

گل تحسین برانگیز، کنایه از دختر بسیار زیبا، مرکب از آفرین (واژه تحسین) + گل

فرهنگ نامهای ایرانی

پری گل

(دخترانه)

زیبا چون گل و پری

فرهنگ نامهای ایرانی

زین گر

کسی که زین اسب می سازد، زین ساز، سراج

فرهنگ فارسی عمید

زرین پر

(زَرْری پَ)

زرین بال. رجوع به زرین بال شود.
- تذرو زرین پر، کنایه از خورشید:
از پی آن تذرو زرین پر
آهنین آشیان کنید امروز.
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 483).
- سیمرغ زرین پر، کنایه از خورشید:
عید همایونفر نگر سیمرغ زرین پر نگر
ابروی زال زر نگر بالای کهسار آمده.
خاقانی (دیوان چ سجادی ص 388).
رجوع به دیگر ترکیبهای زرین شود

لغت نامه دهخدا

زر گل

(زَ رِ گُ)

زردیی که در میان گل سوری میباشد و آن را خردۀ گل و بتازی زرّالورد خوانند. (آنندراج) :
سرخ رویی ز رواج گل بی غش داریم
چون زر گل اثر سکه ندارد زر ما.
تأثیر (از آنندراج).
نکردی از زر گل بی نیاز بلبل را
کدام مرغ دگر دل در این چمن بندد.
صائب (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

زرد گل

(زَ گُ)

گل زرد. (فرهنگ فارسی معین). نوعی از گل سرخ به رنگ زرد. رز زرد:
به زرینه جام اندرون لعل گل
فروزنده چون لاله بر زرد گل.
عنصری.
زرد گلان شمع بر افروختند.
سرخ گلان یاقوت اندوختند.
منوچهری.
هر زردگلی به کف چراغی دارد
هر آهوکی چرا به راغی دارد.
منوچهری.
زرد گل بینی نهاده روی را بر نسترن
نسترن بینی گرفته زرد گل را در کنار.
منوچهری

لغت نامه دهخدا

زرین گیس

(زَرْ ری)

نام دختر شمس المعالی و او از ابوعلی سینا در تصحیح طول جرجان درخواست و وی آن طول در رساله ای به نام بانوی مزبور بنوشت و ابوریحان در کتاب تحدید نهایات اماکن از آن نام برد. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا)

لغت نامه دهخدا

زرین نعل

(زَرْ ری نَ)

که نعلش از زر ساخته باشد:
چه عجب کآفتاب زرین نعل
کوه را سنگ داد و کان را لعل.
نظامی

لغت نامه دهخدا

زرین بال

(زَرْ ری)

که بال زرین دارد. دارندۀ بال طلائی.
- مرغ زرین بال فلک، خورشید. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به زرین پر شود

لغت نامه دهخدا

زرین ده

(زَرْ ری دِهْ)

دهی از دهستان چهاراویماق است که در بخش قره آغاج شهرستان مراغه واقع است و 125 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا

زرین علم

(زَرْ ری عَ لَ)

جامه ای که علم زرین داشته باشد. (آنندراج) :
جام زر و جامۀ زرین علم
با تحف و اسپ و خزائن بهم.
امیرخسرو (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

خرمن گل

(خِ / خَ مَ نِ گُ)

معشوق، سرین معشوق. (آنندراج) :
آغوش مرا محرم آن خرمن گل کن
موی کمرت طاقت این بار ندارد.
صائب (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

زرین گل فندرسک

(زَرْ ری گُ)

دهی از دهستان فندرسک است که در بخش رامیان شهرستان گرگان واقع است و 300 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

زرین کلا

(زَرْ ری کَ)

دهی از دهستان گیل خواران است که در بخش مرکزی شهرستان قائمشهر و ده هزارگزی شمال خاوری جویبار واقع است و 500 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

زرین گاو

(زَرْ ری)

صراحی و ظرفی از طلا که به صورت گاو سازند. (فرهنگ فارسی معین). صراحی از طلا که به صورت گاو سازند. (ناظم الاطباء) :
ساقی است آهوی سیمین و از آن زرین گاو
خون خرگوش کند آبخور مارانم.
خاقانی.
رجوع به مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا